Abstract
This chapter is dedicated to Ockham’s semantics of real definitions, a topic that has not attracted scholarly attention, but merits comment since it reveals an important point of Ockham’s resemblance nominalism that has been little discussed. Indeed, up to now studies of Ockham’s concept theory have been limited to his theory of species specialissima concepts, the core of his answer to realism about universals. In this paper, I suggest that Ockham cannot explain why speakers use concepts of higher generality, namely genus concepts, without appealing to a semantics of real definitions that leaves room for the possibility that the same term be defined by several real definitions that are co-extensive but, except in one case, not synonymous with each other. This chapter is an enriched translation from Chapter 2 from Roques M. l'Essentalisme de Guillaume d'Ockham. Vrin, 2016.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Similar content being viewed by others
Change history
25 March 2021
A correction has been published.
Notes
- 1.
- 2.
SL III-3, c. 22, OPh I, 681: “[…] definitio, quamvis sit oratio, tamen non est propositio vel enuntiatio.” All references are to Ockham unless otherwise noted.
- 3.
SL III-3, c. 22, OPh I, 680: “[…] oratio in mente, hoc est unum compositum ex multis naturaliter significativis […].”
- 4.
SL III-3, c. 22, OPh I, 680: “[…] definitio exsistens in mente tantum est naturaliter definitio, sicut naturaliter importat quidditatem rei.”
- 5.
SL III-2, c. 24, OPh I, 686–687: “[…] de ratione definitionis est quod per eam convenienter respondeatur ad quaestionem factam per quid de definito.”
- 6.
SL III-2, c. 7, OPh I, 517: “[…] sola illa propositio est per se quae est necessaria, in qua praedicatum definit subiectum vel aliquid per se superius ad subiectum, vel subiectum definit praedicatum vel aliquid per se superius ad praedicatum. […] Et est primus modus quando praedicatum definit subiectum vel per se superius ad subiectum.”
- 7.
Ord. Prol. q. 5, OTh I, 171: “Definitio et definitum convertuntur, ita quod semper consequentia formali contingit inferre ex definitione, et ex converso.”
- 8.
Ord. d. 2, q. 4, OTh II, 128: “[…] quia hoc est ‘aliqua esse convertibilia’ quod de quocumque predicatur unum et reliquum et e converso, si supponant personaliter […].”
- 9.
SL I, c. 24, OPh I, 80: “[…] proprium […] est quaedam intentio praedicabilis de aliquo adaequate et convertibiliter in quale, connotans affirmative vel negative aliquid extrinsecum illi quod importatur per subiectum.” See also Ord. d. 2, q. 4, OTh II, 128: “Verbi gratia, homo et risibile convertuntur […].”
- 10.
For more information on the distinction between the various kinds of contemporary essentialism and Aristotelian essentialism see Klima (2002).
- 11.
Scotus, Ord. I, d. 8, pars 1, q. 3, ed. Vatican IV, 198: “Teneo opinionem mediam, quod cum simplicitate Dei stat quod aliquis conceptus sit communis sibi et creaturae, − non tamen aliquis conceptus communis ut generis, quia nec conceptus dictus in quid de Deo, nec qualitercumque formali praedicatione dictus de ipso, est per se in aliquo genere.”
- 12.
Scotus, Ord. I, d. 8, pars 1, q. 3, ed. Vatican IV, 197: “Ad hoc ratio prima ponitur talis, quia potest concipi substantia creata et substantia increata, et neuter conceptus est simpliciter simplex. Ergo resolvendo, remanebit ratio substantiae, indifferens ad utrumque contrahens, − et sic indifferenter accepta videtur esse ratio generis.”
- 13.
On this subject see especially Boulnois (1988).
- 14.
On this subject see especially King (1992).
- 15.
Ord. d. 8, q. 1, OTh III, 169: “Contra istam opinionem, primo quod dicit ‘in omni species sunt duae realitates a quarum una accipitur genus et ab alia differentia’, hoc est simpliciter falsum […].”
- 16.
Ord. d. 8, q. 1, OTh III, 180: “Quarto dico quod non potest per rationem sufficienter probari Deum non esse in genere, quia nec per simplicitatem Dei, sicut ostensum est, nec per necessitate Dei. Quia non plus potest probari Deum non habere conceptum communem univocum, cum uterque sit aequaliter extrinsecus et extra essentiam Dei, et ideo propter conceptum talem in nullo derogatur necessitatem Dei.” In 1277 Kilwardby condemned the thesis that God is not outside a genus. See Tabarroni (2003).
- 17.
Ord. d. 8, q. 2, OTh III, 183: “Omnis conceptus praedicabilis in quid de pluribus habentibus proportionem secundum perfectionem inter se, quorum nullum est pars essentialis alicuius per se unius, est conceptus generis.”
- 18.
ExpPor. c. 1, OPh II, 22: “Quarto notandum quod praedicari in quid de aliquo est praedicari vere de aliquo et non importare aliquid extrinsecum competere illi de quo praedicatur, nec significare determinatam partem illius de quo verificatur.”
- 19.
QP q. 7, OPh VI, 411–412: “Et si quaeras a quibus causatur intellectio talis, respondeo: cognitio propria singularis et cognitio specifica aeque intuitiva et aeque primo causantur simul ab obiecto, et cognitio generis causatur in mente ab individuis alterius et alterius speciei, et hoc simul cognitionibus propriis eorum.”
- 20.
Ord. d. 8, q. 2, OTh III, 190: “Quia parvum inconveniens videtur respective quod aliquis videns praecise boves et asinos abstrahat unum conceptum communem eis praedicabilem in quid de eis, et alius videns praecise boves et equos abstrahat unum alium conceptum consimilem, et tertius videns praecise boves et capras abstrahat adhuc alium conceptum consimilem, et sic de mille apprehendentibus diversa individua.”
- 21.
Ord. d. 8, q. 2, OTh III, 191: “Et si istud esset verum, posset dici pro intentione Aristotelis et aliorum philosophorum et auctorum, uno modo quod ipsi loquuntur de illis generibus quorum divisio est necessaria ad investigandum definitionem alicuius speciei, quia illa genera sunt pauca et sunt subalterna. Et sic non a quibuscumque speciebus, propter determinatam convenientiam, potest abstrahi conceptus generis sic dictus.”
- 22.
Ord. d. 8, q. 2, OTh III, 195: “Hoc solum assero, quod nihil est in re nec realitas quae sit quocumque modo genus vel commune per praedicationem ex natura rei plus quam aliud, et quod genus non est de essentia et intraneitate rei cuius est genus.”
- 23.
SL I, c. 6, OPh I, 19: “[…] dicuntur illa synonyma quae simpliciter idem significant omnibus modis, ita quod nihil aliquo modo significatur per unum quin eodem modo significetur per reliquum.”
- 24.
Ord. d. 8, q. 3, OTh III, 204: “[…] omnis species habens genus habet differentiam aliquam secum convertibilem. Igitur species, que praecise est communis rebus simplicibus, habet aliquam differentiam secum convertibilem. Consequens falsum ergo antecedens. Falsitas consequentis patet, quia quaero. Aut illa species et illa differentia distinguuntur tantum in conceptu, ita quod nulla distinctio in re eis correspondeat, aut eis correspondet aliqua distinctio a parte rei. Si primo modo, vel sunt conceptus synonymi vel simpliciter unus conceptus, quorum utrumque destruit naturam differentiae et specie.”
- 25.
Ord. d. 8, q. 3, OTh III, 204: “Ex quo conceptus est quasi similitudo rei, non potest esse distinctio in conceptibus nisi propter aliquam distinctionem a parte rei.”
- 26.
Ord. d. 8, q. 3, OTh III, 220: “Ad argumentum principale dico quod species multae non sunt definibiles definitione proprie dicta, puta omnes species praecise communes rebus simplicibus. Et ideo tales non habent differentias essentiales.” Since Ockham says that “angel” and other terms referring to simple things do not have any nominal definition in SL I, c. 10, OPh I, 36, these terms do not have any definition properly speaking. They are defined by a definition by addition, which is a kind of “description” (see SL III-2, c. 28, OPh I, 556).
- 27.
ExpPor. c. 3, OPh II, 60: “[…] solae substantiae sunt compositae ex partibus alterius rationis, et nulla alia res est sic composita; et ideo nulla alia res habet definitionem proprie dictam, nec habet differentias tales specificas sed solum differentias communiter et proprie dictas.” See also SL III-2, c. 28, OPh I, 556: “Et talis definitio vocatur definitio propriissime dicta, quae non potest esse nisi substantiarum vel nominum substantiarum, quia talis definitio non potest esse nisi compositorum, tamquam illorum quorum essentia exprimitur per orationem, cuiusmodi composita per se una non sunt nisi substantiae.”
- 28.
Ord. d. 8, q. 4, OTh III, 221: “Et sic est quoddam praedicabile de aliquo, non in quid sed in quale, conveniens aliquibus et aliis repugnans, quo innotescit distinctio illius rei cui convenit ab illo cui repugnat.”
- 29.
Ord. d. 8, q. 4, OTh III, 224: “Ex isto sequitur quid differentia importat in re, quia semper importat partem rei. Semper enim differentia est quoddam concretum unius abstracti significantis praecise partem rei.” On this subject see Adams (1976).
- 30.
SL I, c. 26, OPh I, 84–85: “Talis est ista definitio hominis ‘animal rationale’ vel ista ‘substantia animata sensibilis rationalis’. Nam istae differentiae ‘animata’, ‘sensibilis’, ‘rationalis’ supponunt pro homine, quia homo est rationalis, animatus et sensibilis, tamen important partem hominis.”
- 31.
Ord. d. 8, q. 4, OTh III, 225: “Dico igitur quod genus importat totam rem. Et ideo, quia importat totam rem, praedicatur simpliciter in quid de re, quia dicit totam quidditatem rei.”
- 32.
Ord. d. 8, q. 4, OTh III, p. 225: “Hoc confirmatur, quia instituens hanc vocem ‘animal’ ad significandum omnia animalia, forte ignoravit an animalia essent composita ex materia et forma, et etiam dubitatur a multis an omne corpus sit compositum ex materia et forma.” On this subject see Ashworth’s classic paper (1980)
- 33.
Scotus, Ord. I, d. 22, q. un., n. 4, ed. Vatican V, 343: “Potest dici ad quaestionem breviter quod ista propositio communis multis opinionibus, scilicet quod ‘sicut intelligitur, sic et nominatur’, falsa est si intelligitur praecise, quia distinctius potest aliquid significari quam intelligi.” For a recent commentary of this text see Pini (2009).
- 34.
Ord. d. 8, q. 4, OTh III, 242: “Ad aliud dico quod non est intentio Philosophi et Commentatoris quod partes definitionis importent simpliciter partes rei per se et primo, ita quod sicut una pars importat unam partem rei, quod ita alia pars eodem modo importet aliam partem correspondentem.”
- 35.
Ord. d. 3, q. 4, OTh III, 229: “Quartum, quia non videtur quod genus importet totam rem primo, quia tunc in definitione qualibet esset nugatio. Quia sic importat totam rem, ergo exprimendo postea per differentiam partem rei, inutiliter exprimitur illa pars prius expressa per genus.”
- 36.
See the next footnote for Aristotle’s opinion according to Ockham.
- 37.
SL III-2, c. 24, OPh I, 687: “Similiter, quod eiusdem sunt plures definitiones, quarum una sit completissima et alia non completissima, non est inconveniens; sed quod eiusdem sint plures definitiones completissimae, habentes partes quae habent eundem modum significandi, puta quod omnes partes utriusque definitionis sumantur in recto vel utriusque aliquae in recto, aliquae in obliquo, est inconveniens. Et isto modo et non alio negat Philosophus eiusdem rei esse plures definitiones.”
- 38.
The question of whether there can be several real definitions of the same thing was heavily debated in Ockham’s time. For this debate see Vittorini (2009).
- 39.
See also Quodl. IV, q. 15, OTh IX, 538.
- 40.
SL I, c. 26, OPh I, 85: “Alia est definitio in qua nullus ponitur differentia, vel ponuntur differentiae exprimentes partes rei definitae, ad modum quo ‘album’ exprimit albedinem. Et ideo sic ‘album’ quamvis exprimat albedinem non tamen supponit pro albedine sed tantum pro subiecto albedinis, ita differentiae illae quamvis exprimant partes rei non tamen supponunt pro partibus rei sed praecise pro toto composito ex partibus illis. Talis est ista definitio hominis ‘animal rationale’ vel ista ‘substantia animata sensibilis rationalis’ […] Et ista potest vocari definitio metaphysicalis, quia sic metaphysicus definiret hominem. […] Nam quandoque in tali sermone ponuntur casus obliqui exprimentes partes rei essentiales, sicut si definiam hominem sic dicendo ‘homo est substantia composita ex corpore et anima intellectiva’; isti enim obliqui ‘corpore et anima intellectiva’ partes rei exprimunt. Et ista potest vocari definitio naturalis.”
- 41.
Ord. d. 8, q. 4, OTh III, 247: “Et quando dicitur quod tunc definitio naturalis non differet a definitione metaphysicali: dico quod bene distinguitur. Non tamen sic quod aliquid importetur per unam definitionem quod non importatur per reliquam quocumque modo, sed forma importatur per unum concretum in definitione metaphysicali et importatur per unum abstractum in definitione naturali.”
- 42.
Panaccio quotes QP q. 6, OPh VI, 410 and ExpPeri. Prooemium §6, OPh II, 358.
- 43.
SL III-3, c. 24, OPh I, 884: “Sciendum quod quaedam definitio data per genus et differentiam indicat explicite et complete essentiam rei; ita scilicet quod nihil est pars essentialis rei quin distincte exprimatur per aliquam partem, scilicet per aliquam differentiam positam in definitione.”
- 44.
SL III-3, c. 24, OPh I, 885: “Alia est definitio quae non distincte et explicite indicat essentiam rei sed imperfecte, qualis est ista definitio hominis ‘corpus rationale’ et similiter ista ‘animal rationale’. Nam per neutram istarum habetur explicite an in homine sint plures formae vel non.”
- 45.
Ord. d. 8, q. 6, OTh III, 254: “Tunc istae duae differentiae, rationale et sensibile, ordinantur, quia omne rationale est sensibile et non e converso. Non tamen unum est per se inferius et aliud per se superius, sicut nec anima intellectiva et anima sensitiva illo modo ordinantur, quia anima intellectiva non est anima sensitiva.” Ord. d. 8, q. 6, OTh III, 257: “non est contradictio quod aliquid esset compositum et rationale et tamen quod non esset sensibile.”
- 46.
Ord. Prol. q. 5, OTh I, 171: “Definitio et definitum convertuntur, ita quod semper consequentia formali contingit inferre ex definitio, et ex converso.”
- 47.
Ord. d. 8, q. 6, OTh III, 251: “Secundum Philosophum, VII Metaphysicae, ultima differentia est tota substantia rei. Igitur praeter eam non oportet aliam differentiam ponere.”
- 48.
Ord. d. 8, q. 4, OTh III, 236: “Nec tamen est nugatio ponendo primo genus et postea addendo differentiam. Cuius ratio est quia multa excusant nugationem, pro eo quod nugatio non est quaecumque qualitercumque repetitio unius et eiusdem, sed nugatio est inutilis repetitio unius et eiusdem.”
- 49.
Cf. Panaccio (2004, 97) for the claim that nominal definitions reveal the ontological import of connotative terms.
- 50.
Ord. d. 2, q. 9, OTh II, 318–319: “Ad primam quae probat quod ens non est univocum differentiis ultimis […] dico igitur quod ita bene praedicatur de differentiis ultimis in quid et univoce ipsum ens sicut de quibuscumque aliis differentiis. […] Sed ex hoc non sequitur quod erunt differentes aliis differentiis, sed se ipsis debent differre, quia sicut declarabitur octava distinctione, etiam aliae species non differunt aliis differentiis sed se ipsis.”
References
Adams, Marilyn McCord. (1976). Ockham on identity and distinction. Franciscan Studies, 36, 5–74.
Aristotle. (1999). Metaphysics. Trans. Joe Sachs. Santa Fe: Green Lion Press.
Ashworth, Jenny. (1980). Can I speak more clearly than I understand? A problem of religious language in Henry of Ghent, Duns Scotus and Ockham. Historiographia Linguistica, 7, 29–38.
Boulnois, Olivier. (1988). Duns Scot, Sur la connaissance de Dieu et l’univocité de l’étant. Paris: PUF.
Chalmers, David. (1999). Is there synonymy in Ockham’s mental language? In P. V. Spade (Ed.), The Cambridge companion to Ockham (pp. 76–99). Cambridge: Cambridge University Press.
Galluzzo, Gabriele. (2002). Aristotele e Tommaso d’Aquino sul problema dell’unità della definizione. Documenti e studi sulla tradizione filosofica medievale, 13, 417–465.
Galluzzo, Gabriele. (2008). Scotus on the essence and definition of sensible substances. Franciscan Studies, 66, 213–232.
John Duns Scotus. (1956). B. Ioannis Duns Scoti. Opera omnia. (Commissio Scotistica, praeside P. C. Nalic, Ed.). Civitas Vaticana.
King, Peter. (1992). Duns Scotus on the common nature and the individual differentia. Philosophical Topics, 20, 50–76.
Klima, Gyula. (2002). Contemporary essentialism vs. Aristotelian essentialism. In J. Haldane (Ed.), Mind, metaphysics and value in the thomistic and analytic traditions (pp. 175–194). Notre Dame: University of Notre Dame Press.
Ockham, William. (1967). Ordinatio (= Ord.). Prologus et distinctio I, Opera Theologica I (= OTh). (G. Gál & S. Brown, Eds.). St. Bonaventure: The Franciscan Institute.
Ockham, William. (1970). Ordinatio. Distinctiones II-III, OTh, II. (S. Brown & G. Gál, Eds.). St. Bonaventure: The Franciscan Institute.
Ockham, William. (1974). Summa logicae (= SL), Opera Philosophica I (= OPh). (P. Boehner, G. Gál & S. Brown, Eds.). St. Bonaventure: The Franciscan Institute.
Ockham, William. (1977). Ordinatio. Distinctiones IV-XVIII, OTh III. (G. I. Etzkorn, Ed.). St. Bonaventure: The Franciscan Institute.
Ockham, William. (1978). Expositio in librum Porphyrii De praedicabilibus (= ExpPor.), OPh II. (E. Moody, Ed.). St. Bonaventure: The Franciscan Institute.
Ockham, William. (1984). Quaestiones in Libros Physicorum Aristotelis (= QP), OPh. VI. (S. Brown, Ed.). St. Bonaventure: The Franciscan Institute.
Panaccio, Claude. (2004). Ockham on concepts. Hampshire: Ashgate Publishing Limited.
Panaccio, Claude. (2016). Ockham on nominal definitions, synonymy and mental language. In L. Cesalli, A. de Libera, & F. Goubier (Eds.), Formal approaches and natural language in medieval logic (pp. 393–416). Turnhout: Brepols.
Pini, Giorgio. (2009). Scotus on knowing and naming natural kinds. History of Philosophy Quarterly, 26, 255–272.
Roques, Magali. (2016). L’essentialisme de Guillaume d’Ockham. Paris: Vrin.
Tabarroni, Andrea. (2003). Utrum Deus sit in praedicamento: Ontological simplicity and categorical inclusion. In J. Biard (Ed.), La tradition médiévale des catégories (XIIe–XVe siècles). Actes du XXXème Symposium européen de logique et de sémantique médiévales (Avignon, 6–10 juin 2000) (pp. 271–287). Louvain/Paris: Editions de l’Institut supérieur de philosophie/Editions Peeters.
Vittorini, Marta. (2009). The last difference in definition: Burley and the tradition of the Posterior Analytics commentaries. Documenti e studi sulla tradizione filosofica medievale, 20, 329–373.
Author information
Authors and Affiliations
Corresponding author
Editor information
Editors and Affiliations
Rights and permissions
Copyright information
© 2017 Springer International Publishing AG
About this chapter
Cite this chapter
Roques, M. (2017). Ockham’s Semantics of Real Definitions. In: Pelletier, J., Roques, M. (eds) The Language of Thought in Late Medieval Philosophy. Historical-Analytical Studies on Nature, Mind and Action, vol 5. Springer, Cham. https://doi.org/10.1007/978-3-319-66634-1_6
Download citation
DOI: https://doi.org/10.1007/978-3-319-66634-1_6
Published:
Publisher Name: Springer, Cham
Print ISBN: 978-3-319-66633-4
Online ISBN: 978-3-319-66634-1
eBook Packages: Religion and PhilosophyPhilosophy and Religion (R0)